مرکز مشاوره مهر مرکز مشاوره در شهر بابل
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
ارج گذاشتن به موفقیت نوجوان ها کار دشواری نیست.اما باید توجه داشت که موفقیت همه روزه حاصل نمی‌شود.اگر پدر و مادر تشویق خود را به کار انجام شده و با موفقیت به پایان رسیده محدود کنند،از شمار مواردی که می توانند اقدام به تشویق کنند به مقدار زیاد کاسته می‌شود. اما پدر و مادر می‌توانند به جای تشویق اقدامات صورت گرفته به فرایند کار وتلاش توجه کنند و در مقام تشویق آن حرف بزنند
تشویق کننده به این توجه میکند که نوجوان چه میکند و همان را تشویق میکند.پدر و مادر به عنوان نخستین قدم باید به نوجوان خود کمک کنند تا هدف های واقع بینانه ای برای خود در نظر بگیرد.از جمله ابن هدف ها می‌توان به بهبود نمرات درسی،تشکلیل گروه،نواختن یک آلت موسیقی و تعمیر کردن با مرتب کردن یک اتومبیل و به طور خلاصه هرکار مثبتی اشاره کرد که نوجوان قصد انجام دادن آن را دارد.تشویق کننده باید میزان پیشرفت نوجوان را تایید کند و او را برای دست یابی به هدف بالاتر تحت فشار قرار ندهند
برای بسیاری از والدین این کار دشواری است.پدر و مادری که نوجوان خود را برای دست یابی به هدف های بالاتر تحت فشار می‌گذارند در واقع به او می‌گویند که موفقیتش کافی نیست.به او می گویند که در حد انتظار آنها ظاهر نمی شود.این اقدام نوجوان را به سرکشی یا دلسردی سوق می‌دهد.
توجه به نقاط قوت:ما در جامعه ای زندگی می‌کنیم که به اشتباهات تاکیید فراوان دارد.عیب یابی بعد از مسابقه فوتبال پرطرفدار ترین اقدامی است که در جامعه ما وجود دارد.اما پدر مادر تشویق کننده به جای این که غرولند کنند و به اشتباهات اشاره داشته باشند،به جنبه مثبت و قوت فرزندان شان توجه می کنند.به آنها کمک می‌کنند تا به بالغ هایی مسئول تبدیل شوند.
گاه پدر و مادر در تلاش خود برای تشویق کردن نوجوان شان مجبور می‌شوند به دنبال جنبه های مثبت آنها بگردند و بعد هم به جنبه هایی برمی‌خورند که لزوما به دیدن آنها علاقه ای ندارند
برای مثال رودریک ۱۷ ساله بسیار معاشرتی است و ابراز وجود میکند.پدر مادرش ترجیح می‌دهند که او ساکت تر و آرام تر باشد اما به جای اینکه به جای انتقاد به این نتیجه رسیدند که رودریک را به شکلی که هست بپذیرند.به این نتیجه رسیدند که جنبه های معاشرتی او را مورد توجه قرار دهند به همین سبب به جنبه های مثبت رابطه او با دیگران اشاره می‌کنند.