خانه / مطالب آموزشی / ارتباطات بین فردی / اعتماد سازی و رفتار مسئولانه

اعتماد سازی و رفتار مسئولانه

وقتی که اعتماد بین والدین و فرزندان از بین رفت باید کاری کرد که این اعتماد دوباره برقرار شود.نشان دادن رفتاری مسئولانه از سوی یک نوجوان می تواند تا حدودی به ایجاد مجدداعتماد، کمک کند.سه عاملی که در احیای اعتماد تاثیرگذار هستند، عبارت اند از:

اول،نوجوان باید متوجه شود که نمی تواند درخواست های خیلی بزرگ و یا غیرممکن از والدین خود داشته باشدبلکه می تواند درخواست هایی کوچک و ممکن مطرح کند تا اعتماد از میان رفته بار دیگر ایجاد شود.

دوم، والدین باید به درخواست های عملی فرزندشان پاسخ دهند در غیر این صورت فرصتی برای تجدید اعتماد ایجاد نخواهد شد.

سوم، نوجوانان باید به قولی که می دهند عمل کنند و والدین نیز کنترل کنند که فرزندشان به قولی که داده است عمل کرده یا خیر.

علاوه بر این ها نکاتی که باید در ایجاد اعتماد به خاطر سپرد شامل موارد زیر هستند:

  • اگرچه ارتباط بین والدین و فرزندان بسیار اهمیت دارد ولی نوجوانان همیشه با بحث و گفتگو اقناع نمی شوند.برخی از آنها نخست باید به یک رفتار عادت کنند و سپس تفکرشان تغییر کند.
  • از هرگونه بحث و موعظه،نصیحت و سروصدا راه انداختن افراطی خودداری کنید.
  • انتظارات و مجازات هارا ،قبل از ارتکاب هر عمل نامناسبی تعیین کنید تا فرزندتان مسئولیت عمل خود را برعهده گیرد و کسی غیر از خود اومسئول پاداش یا مجازات نباشد.از بی نظمی و تعیین مجازات پس از انجام خطا یا عمل ناشایست خودداری کنید.پاداش و مجازات را به رفتار او گره بزنید تا خودش مسئول باشد. از پاداش ها و مجازات هایی که هیچ ارتباطی با رفتار فرزندتان ندارد خودداری کنید.
  • هیچ گاه برای تغییر رفتار فرزندتان از زور استفاده نکنید، در این صورت انجام چنین کاری،شما مسئول تغییر رفتار فرزندتان هستید نه او.
  • از بازنده شدن در چند نبرد نگران نباشید زیرا در جنگ،برنده نهایی بودن اهمیت دارد.در ابتدای برخورد،مهمترین نکته این است که فرزندتان نتیجه عمل خود(پاداش و مجازات)را تجربه کند.تغییر رفتار یا اجرای یک خواسته اهمیت اولیه ندارد و گاهی در انتهای فرایند برخورد به آن می رسید.
  • نخستین مسئله ای که فرزندتان باید بیاموزد این است که رفتار های مختلف نتایج متفاوتی دارند.دومین نکته این است که او با انتخاب خود مسئول نتایجی است که به دست می آورد.سومین نکته این است که او آزادی انتخاب دارد و شما خواسته خودتان را به او تحمیل نمی کنید.آخرین انتظاری که شما دارید انجام یک رفتار خاص توسط فرزندتان است.اهمیت این انتظار کمتر از آن است که فرزندتان یاد بگیرد با انتخاب خود مسئول عمل و فرایند رفتار های خویش است.
  • فرزندتان ممکن است در پی آگاه شدن از خواست شما و مجازات آن،رفتاری مرتکب شود که نتیجه ای منفی برای او داشته باشد.در این حالت ممکن است دیگران را مقصر قلمداد کند و مثلا بگوید:”تقصیر شما بود که من نتوانستم …”.اگر فرزندتان از چنین ترفندی استفاده کرد، به او بگویید”تو خودت تصمیم گرفتی لذا باید مسئولیت آن را نیز بپذیری.تو از نتیجه رفتارت اطلاع داشتی ولی باز به آن ادامه دادی.من فقط تا رسیدن به نتیجه یک ناظر بودم و دخالتی نداشتم.”
  • از مجازات سخت و طولانی استفاده نکنید زیرا 20 مجازات کوچک بسیار موثر تر از یک مجازات بزرگ است.
  • تامین کردن تمام خواسته های فرزندتان ،لوس کردن او و پشتیبانی از او در برابر مجازاتی که نتیجه عمل او بوده است،مانع از تقویت احساس مسئولیت در فرزندتان می شود.
  • هیچگاه فرزندتان را به خودتان وابسته نکنید زیرا در این صورت مسئولیتی در برابر رفتار های خود احساس نخواهند کرد و استقلال او تامین نخواهد شد.
  • تقسیم کار در منزل و واگذاری انجام دادن کارها به فرزندتان،به تنهایی قادر نیست احساس مسئولیت آنها را تقویت کند و فقط نقش کمکی دارد.
  • اگر فرزندتان رفتاری مرتکب شد که اعتماد شما را از خود سلب ساخت،فرصت دوباره ای به او بدهید تا بتواند اعتماد شما را جلب کند.رای این کار باید به او آزادی عمل بیشتری بدهید.فرزند شما نیز باید به گفته هایش عمل کند.گفته های او را پیگیری کنید تا ببینید واقعیت دارند یا خیر.این پیگیری به دلیل بی اعتمادی نیست، بلکه برای این است که بتوانید اعتماد از دست رفته را باردیگر بدست بیاورید.

مطلب پیشنهادی

ارج گذاشتن به تلاش ها و پیشرفت ها

ارج گذاشتن به موفقیت نوجوان ها کار دشواری نیست.اما باید توجه داشت که موفقیت همه …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *