ایجاد انضباط موثر 1

انتظارات واقعی، احترام متقابل، دلگرمی و مهارت های برقراری ارتباط، چارچوبی را برای بنا نهادن همکاری و مسئولیت در کودکان به وجود می آورد.انضباط موثر به بچه ها کمک می کند که یاد بگیرند چگونه با دیگران همکاری کنند و چگونه از عهده رفتارشان برآیند. اما آیا منظور از انضباط همان تنبیه است؟

برای بسیاری از مردم واژه “انضباط” مترادف با “تنبیه” است. ممکن است تنبیه در سنین پایین موثر به نظر بیاید، اما در بلند مدت نتایج غیر مطلوبی خواهد داشت.این روش به بچه ها فرصت انتخاب نمی دهد تا بتوانند مسئولیت پذیری را بیاموزند.بیایید نگاهی دقیق تر به بعضی از این تاثیرات بیندازیم.

پاداش

پاداش به بچه ها یاد می دهد که حق دارند بابت همکاری، انتظار پاداش داشته باشند.حتی اتکای صرف والدین به پاداش دادن هم ممکن است به فرزندان این را بیاموزد که برای به دست آوردن چیزی،رفتار معینی داشته باشند نه برای همکاری کردن.علاوه بر این، هر چقدر کودک رشد می کند، پاداش او نیز باید از نظر ارزش تغییر کنند تا انگیزه ای در او ایجاد کنند.

تنبیه

در حالی که پاداش به بچه ها می آموزد که چیزی را به دست بیاورند، تنبیه به بچه ها می آموزد که خشمگین شوند. همچنین تنبیه سبب ایجاد رابطه ای بر مبنای ترس می شود. تنبیه به عزت نفس کودک حمله می کند و معمولا باعث می شود که کودک واکنش هایی مثل طغیان و شورش را از خود نشان دهد.

تنبیه گاهی اوقات با واکنش هایی مثل تهدید و فریاد زدن و کتک زدن و … همراه می شود. در این صورت ممکن است کودک اینطور برداشت کند که نسبت به مسائل بی توجه باشد مگر زمانی که این واکنش های تنبیهی انجام شود. زدن کودکان به آنان می آموزد که حل مشکلات از طریق کتک زدن کار خوبی است؛ پس این رفتار را الگو قرار می دهد و خواسته ها و حرف هایش را با کتک کاری دیگران نشان می دهد. گرچه ممکن است کتک زدن مدت، کوتاهی باعث توقف رفتار ناپسند کودک شود اما در بلند مدت تاثیر خود را از دست می دهد.پس اگه انضباط، پاداش دادن و نبیه کردن نیست، پس چیست و چگونه می توان انضباط را به کودک آموزش داد؟

انضباط موثر، یک فرایند یادگیری است و هدف این فرایند نیز این است که به کودکان بیاموزد که چطور مسئول و همیار باشند.

روش های انضباط موثر

کلید اصلی انضباط موثر، برقراری احترام میان کودک و والد و انتظار همکاری از آنهاست. روش های زیر را می توان برای انضباط دهی موثر کودکان به کار برد اما ممکن است بعضی از روش ها در مورد کودک شما جواب ندهد و یا بعضی دیگر از روش ها بیش از سایرین موثر باشد:

  • پرت کردن حواس کودک

به عنوان مثال اگر کودکی بخواهد به سمت سیم آباژور برود، با صدا کردن کودک و بردن او به اتاق دیگر و یا مشغول کردن او با چیز های دیگر می توان او را از خطر دور کرد.توجه داشته باشید که این کار باید بدون پرخاشگری و با احترام باشد.

  • در مواقع مناسب، سوءرفتار را نادیده بگیرید

این روش را برای مزاحمت های پیش پا افتاده که مخرب یا خطرناک نیستند به کار برده می شود مثلا تظاهر کردن، قهر کردن، نالیدن، ملایم گریه کردن، بدخلقی کردن، نمایش قدرت و کوشش در قطع کلام و … .

مثلا به محمد گفته شده که اگر چیزی می خواهد و آن را مودبانه نگوید، به او داده نخواهد شد.حال اگر کودک با لحنی نادرست و ناله درخواست کرد، والد می تواند درخواست او را نادیده بگیرد و اینگونه کودک متوجه می شود که والد بر قانونی که وضع کرد قاطع است و باید به صورت مودبانه درخواست کند.البته نادیده گرفتن باید به صورتی باشد که کودک با حالت چهره یا زبان بدن شما بفهمد که وجود او را به طور کلی نادیده نگرفته اید و تنها رفتار او را نادیده می گیرید.

  • ایجاد محیطی امن

به مریم گفته شده است که وقتی به خانه مادربزرگ رفتی تنها می توانی یک شکلات برداری.بعد از اینکه مریم یک شکلات را برداشت، مادربزرگ ظرف شکلات را از جلوی او برمیدارد و از این طریق محیط امن برای مریم ایجاد می کند و به مریم می آموزد که برای اموال احترام قائل باشد.دکتر اسپاک معتقد است که وسایل منزل طوری چیده شود که کودک بتواند به سه چهارم منزل دسترسی داشته باشد . در واقع ما با ایجاد محیطی امن برای کودک و کمتر “نه” گفتن، جوی مثبت برای او ایجاد می کنیم.در نظر گرفتن برنامه های پیش بینی شده و عادی و قوانین مشخص، راه دیگر امن ساختن محیط است.اگر بچه ها بدانند چه انتظاری از آنان می رود احساس امنیت بیشتری می کنند.

ادامه دارد….

مطلب پیشنهادی

ارج گذاشتن به تلاش ها و پیشرفت ها

ارج گذاشتن به موفقیت نوجوان ها کار دشواری نیست.اما باید توجه داشت که موفقیت همه …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *