مرکز مشاوره مهر مرکز مشاوره در شهر بابل
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
همانگونه که تنفس، خواب و خوراک برای سلامت جسم، ضروری است. احساس غم، گرفتگی یا دلتنگی برای روان انسان طبیعی و حتی مفیدند. اما ممکن است گاهی غمگینی و ناامیدی تداوم یابند که در نتیجه احساس بهزیستی و عملکردهای روزمره ی فرد با مشکل مواجهه شود. سوالی که ممکن است از خود بپرسید این است که « چگونه می توانم غمگینی ام را بهتر کنترل کنم؟»
1ـ سرزنش های درونی تان را کنترل کنید.
افکار منفی موجب سرزنش درونی می شود و منجر به این امر می شود که فرد نتواند به توصیه های خیرخواهانه مانند «نیمه ی پُر لیوان را ببین» یا «مثبت تر فکر کن» گوش دهد. وقتی فرد در دام احساسات غمگین گرفتار می شود، افکار منفی با احساسات منفی همسو می شوند. به همین جهت اگر به خود فشار بیاورید که مثبت اندیش شوید، باورنکردنی به نظر می رسد و در نتیجه افکار مثبت در ذهن جا نمی افتد و بر همین اساس احساساتتان را تغییر نمی دهد. بنابراین مهم است که بیاموزید سرزنش های درونی خود را کنترل کنید. برای دستیابی به این امر، نخست باید تشخیص دهید که چگونه و چیزی موجب می شود که خود را سرزنش کنید. با تمرین و تلاش می توانید از سرزنش درونی خود بیشتر آگاه شوید و اگر موفق شدید می توانید با یکی از منابع اصلی خلق منفی تان مقابله کنید.
2ـ زمان حال را غنیمت شمرید.
ذهن فردی که احساس غمگینی می کند بسیار گزینشی عمل می نماید؛ به این صورت که بر موارد منفی متمرکز می شود و موارد مثبت را نادیده می گیرد. معمولا به علل رویداد منفی فکر می کنند و اینکه چرا اتفاق می افتد و چه خطایی مرتکب شدند. این افراد نمی توانند گذشته را خوب ببینند چون خلق افسرده، جهان اطرافشان را تیره و تار کرده است و همه چیز برایشان خیلی بد به نظر می رسد.
ذهنی که در گذشته ها سیر می کند به تجربه ی حاصل از لحظه لحظه های زندگی توجهی نمی کنند. از لحظه های زندگی آگاه شوید، از اطراف خود با خبر شوید. در اطراف شما احتمالا رویدادهای لذت بخش، مثبت، شادی آور و زیبای بسیاری رخ می دهد ولی به آنها دقت نمی کنید چون در گذشته ها و افکار منفی سیر می کنید. خود را از رویدادهای خوب اطرافتان حتی مسائل کوچک و جزیی مانند زیبایی باغچه، اظهارنظر دوستانه ی فردی ناآشنا و هوای تازه به طور عمدی و هوشیارانه آگاه کنید.
3ـ رویاهایتان را در نظر بگیرید.
از دست دادن امید یا انتظار مثبت، خُلق افسرده را شدیدتر می کند و نمی گذارد که بهبود یابد. برای اینکه امید فراوانی داشته باشیم باید در زمینه ی هدف های زندگیِ ارزشمند سرمایه گذاری کنیم و برای دست یابی به این اهداف به برنامه ی فعالیت پای بند باشیم. علاوه بر این نیاز است برای رسیدن به نتایج مطلوب، به توانایی های خود باور داشته باشیم. البته امیدوار بودن صرفا به این معنا نیست که درباره ی فردای بهتر خیال پردازی کنید بلکه برای امیدواری باید کاری انجام دهید. همچنین باید بدانیم که گاهی نمی توانیم خواسته های خود را برآورده کنیم، در این مواقع باید پذیرش واقعیت را بیاموزیم. پذیرش آنچه نمی توانیم تغییر دهیم بخش مهم دیگری از زندگی امیدبخش است.
ادامه دارد…
