مرکز مشاوره مهر مرکز مشاوره در شهر بابل
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
درک پدیده ی لکنت کار ارزشمند و صحیحی است لکن برای رسیدن به گفتار روان، کافی نمی باشد. پدیده ی لکنت تمام انواع رفتارهای مرتبط با لکنت را در برمی گیرد. اگر این رفتارها به حال خود رها شوند، دیر یا زود لکنت بر می گردد و شخص مجددا با مشکلات لکنت مواجهه خواهد شد. شاید فرد دارای لکنت دوست داشته باشد، ظرف چند روز بتواند کاملا روان صبحت کند! اما این کار با چنین سرعتی امکان پذیر نیست و نیازمند ماه ها تلاش می باشد. همچنین باید توجه داشت که دو فرد دارای لکنت هیچ شباهتی به یکدیگر ندارند و راهکاری که که در مورد یک فرد کاربرد دارد، می تواند برای دیگری کاملا بی فایده باشد.
1ـ به گفتار دیگران گوش کنید.
وقتی که دیگران صحبت می کنند، به گفتار آنها گوش کنید. متوجه می شوید که تنها تعداد کمی از افراد کاملا روان صحبت می کنند. بنابراین شما یک فرد دارای لکنت در جامعه ای نیستید که تمامی افراد آن کاملا روان صحبت می کنند بلکه تمام افراد جامعه تا اندازه ای لکنت می کنند. وقتی فرد دارای لکنت تصمیم می گیرد که لکنت خود را کنترل کند، هدفش این است که صد در صد روان صحبت کند! در این صورت محکوم به شکست هستید چون بیان شد که هرکسی تا اندازه ای دچار لکنت می شود. پس هدف باید این باشد که تا اندازه ای لکنت داشته باشید و این وضع عادی است چون هرکسی اندکی دچار لکنت می شود.
2ـ آهسته صحبت کنید.
زمانی که شخص دارای لکنت تحت فشار روانی قرار داشته باشد، مایل است سریع تر صحبت کند و این حالت احتمال لکنت او را افزایش می دهد. هرچه فشار روانی بیشتر باشد، باید تلاش کنید آهسته تر صحبت کنید چون کند کردن سرعت گفتار، موجب آرامش خاطر می شود و احتمال لکنت را کاهش می دهد.
3ـ آینه
افرادی که دارای لکنت هستند هنگامی که در تنهایی صحبت می کنند، دچار لکنت نمی شوند. لکنت فقط در حضور دیگران رخ می دهد. با خواندن یک متن در جلوی آینه می توانید حضور دیگران را شبیه سازی کنید. علاوه بر این می توانید از دستگاه ضبط صوت یا دوربین ویدیویی نیز استفاده کنید. هرکدام از این روش ها به شما کمک خواهد کرد که به صحبت کردن در حضور دیگران عادت کنید.
4ـ حفظ ارتباط چشمی
خودداری از ارتباط چشمی یکی از عناصر پنهانی لکنت است. برای رهایی پایدار از لکنت، تغییر این رفتار مهم است. تماس چشمی عواطف و احساسات را منتقل می کند. افراد دارای لکنت به این دلیل که تمایل دارند عواطف و احساسات خود را پنهان کنند، از نگاه کردن به چشم دیگران پرهیز می کنند و غالبا به دور دست نگاه می کنند. باید سعی کنید هنگام صحبت با کسی، تماس چشمی را حفظ کنید. پیش از گفت و گو با دیگری، برای چند لحظه به چشم های او نگاه کنید تا نوعی ارتباط غیر کلامی با او ایجاد کنید. حین به هنگام لکنت نیز ارتباط چشمی را حفظ کنید و تلاش کنید تا هربار برای مدت طولانی تری تماس چشمی را حفظ کنید.
5ـ هنگام صحبت از حرکات بدنی استفاده کنید.
در برخی موارد استفاده از حرکات بدنی می تواند جایگزین برقراری ارتباط کلامی شود. تا جایی که امکان دارد سعی کنید موقع صحبت کردن از بدنتان استفاده کنید. اگر خنده تان میگیرد بخندید یا اگر ناراحت هستید اخم کنید. اگر متوجه گفتار دیگران نشده اید، چشم هایتان را اندکی ببندید یا سرتان را به دو طرف حرکت دهید. این موارد باعث می شود تا هنگام صحبت با دیگران احساس آرامش کنید و پی ببرید که برقراری ارتباط غیرکلامی چگونه می تواند موثر باشد و به شما اعتماد به نفس دهد.
6ـ بلند حرف بزنید.
وقتی بلند حرف بزنید اعتماد به نفس بیشتری به دست می آورید و احتمال اینکه مردم به شما گوش دهند افزایش می یابد. این کار روانی گفتار شما را بهبود می بخشد چون اگر اعتماد به نفس داشته باشید، احتمال اینکه دچار لکنت شوید، کاهش می یابد. به جای دسته و پنجه نرم کردن با لکنت، با دیگران ارتباط برقرار کنید. برای این امر نیازی ندارید که گفتار روان داشته باشید بلکه کافی ست بلند حرف بزنید و هنگام صحبت از حرکات بدنی استفاده کنید و لبخند بزنید.
7ـ آواز بخوانید.
افراد دارای لکنت وقتی آواز می خوانند، لکنت نمی کنند. شاید به این دلیل که وقتی آواز می خوانید روی “آواسازی” تاکید می کنید و همین امر از بسته شدن تارآواها جلوگیری می کند. کاری که می توانید انجام دهید این است که آهنگین صحبت کنید به طور مثال زیر و بم و بلندی صوت خود را تغییر دهید و روی برخی از هجاها تاکید کنید.
8ـ مکث کنید.
غالبا وقتی دچار لکنت می شوید دوست دارید هرچه سریع تر صحبت کنید، احساس می کنید اگر مکث کنید، گرفتار لکنت می شوید اما باید یاد بگیرید از مکث ها کمک بگیرید. زمانی که صحبت می کنید چندین بار مکث کنید و سپس به آرامی و آهستگی به صحبت کردن ادامه دهید. احتمالا کند کردن سرعت گفتار، به تنهایی موجب توقف لکنت نمی شود اما اگر آهسته صحبت کنید، کنترل گفتار برای شما آسان تر خواهد بود. شنونده ها بیشتر به گفتار شما توجه می کنند و بیشتر احساس آرامش می کنید و این کار به شما کمک می کند تا روانی گفتار خود را بهبود بخشید.
اگر حالا لکنت شما تحت کنترل است، بسیار عالی است. هدف اصلی این است فراموش نکنید که دارای لکنت هستید و باید آن را بپذیرید و از ناروانی گفتارتان خجالت نکشید. اگر لکنت برگشت، می توانید به تمرین ها برگردید.
